Çok önemli yazı

(belki  içimi dökme işini ciddi  manada artırmam gerekiyordur. bunu düşünüyorum birkaç gündür. )

Sevgili günlük, belki durgunluk artık benim hayatımın en önemli bir parçası olmuştur. o derece durgunum. buna alışık olmayan insanlar bana neyin var deyip duruyor. son zamalarda o kadar çok sende bir hal var iyi misin mesajı aldım ki.. 

gerçekten neyim var ?

sosyal biri olmanın verdiği bir durumla yıllardır kalabalıklara karışıp da kendime gizlediğim o gerçekleri görmeye başladım belki.. öylece dalıp gittiğimde zihnim de dönen şey bu oluyor bu sıralar. o gerçeklerin ne olduğunu anlamaya çalışıyorum, dinliyorum ve sonuçların beni sessizliğe ve durgunluğa sürüklemesine izin veriyorum. inanılsın ki bu hiç kolay değil. 

Tüm bunlar olurken, hayatımda yönünü bilmediğim,bilmeyi geç kestiremediğim gerçeklerle baş etmek de beni yoruyor sanki. Hani otuzuma artık yirmimden daha yakın olmanın verdiği sorumluluk ve ee ben bu yaşıma geldim ne yaptım diye düşünmenin verdiği yükle yoruluyor insan. yorulurken farkediyorum, benim bu yaşıma kadar büyüttüğüm şey beklemek olmuş. beklemeyi büyütmüşüm zihnimde, gönlümde, bedenimde. Hala bekleyen biriyim belki de sırf  bu yüzden.