Vesile;

 Sevgili günlük, günler, haftalar, aylar geçiyor ben olduğum yerde sayıyorum sanki. Ardımda bıraktığım 780 kilometreden yazıyorum bunları. Belli ki yerimde saymadım. Kendimi teskin edecek cümleler buluyorum, mesela diyorum ki; tebdil - i mekanda ferahlık vardır. 

Şair "bıktım artık şerden hayır damıtmaktan" diyordu. Ama ben artık bıkmıyorum sevgili günlük. Alışmak diyen biri vardı buna, ama o da değil. Bu benimki teslimiyet, benimki tevekkül. 

Allah kimseyi unutmaz sevgili günlük. Dedim ya, 780 kilometreyi ardımda bıraktım diye. Meğer saksıda 3 menekşenin benim su vermeme ihtiyacı varmış. Onlara su vermem için 780 kilometre gelmem gerekmiş. Bu çiçekler için beni vesile eden Allah, kulunun kalbini, derdini köşeye atabilir mi sevgili günlük?  Bu farkındalığı her daim dizinin dibine oturduğum ama beni arada öğüt vermeye layık gören büyük şeyhim söyledi. 

Dedi ki; Allah kimseyi unutmaz, Allah muhakkak vesileler bulur ve senin kalbine de can suyu bahşeder. 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kalk Kudüs’e gidelim sevgilim. .