Biraz konuşabilir miyim Allahım?

-

 

Bağışla. Şu pencereden içeri giren soğuk birazda yanan kalbime değse de ferahlasam. Nereden başlasam Rabbim.
Protein kinazın aktivitesi umrumda değil. Mesajlar arası sinerjiden çok kullar arası sinerji cezbediyor beni. Sinerjinin aklımdaki gibi anlamı varsa eğer..
Rabbim! Senin için doldurduğum defterim olmadı henüz. Belki içimin yangısı bundan. Ama sana bunu söylerken hep dedim ki sahibini bulamadı gönlüm yangınım bundan.. Değilmiş Rabbim. Bazı kulların bazı kullarına şifa değilmiş hep… Ezaymış, cezaymış. Bunlardan bahsetmeyeceğim. Sen zaten her şeyi biliyorsun. Bi yola çıkmaya karar verdim. Biliyorsun Sen. Çok zorlandım onu da biliyorsun. Bağışla. Dedim ki kalbi olanların en büyük suçu başkaları içinde pişman olmaktır. Keşke umursamaz bi kız olsaydım. Bağışla vazgeçtim demiyorum artık. Bağışla. Dedim ki anne neden beni kırılmaya meftun bi kalple saldın hayata. Bağışla Rabbim artık demiyorum ki. Şairin yazdığını çok zikrettim biliyorum. Dedim ki “Allah'ım kaderimi sen yazdın sen bilirsin kalbim oyuncak mı ne, ne kolay kırılıyor?” Bağışla Rabbim o zaman aklıma daha olağan şeylerin gelmesi lazımdı. Kalbim çoğu kez 2 kat ağır oluyor cümlelerim devrikleşiyor sana karşı ama bağışla. Senden başka kimin var ki deyip Sana koşuşumun hatrına bağışla.

Rabbim biraz daha konuşabilir miyiz? Biliyorsun Sana bunları yazmaya başladığım ilk zaman ağıt sesi duyup korkmuştum. Ve hatta düşünmüştüm ki merhum yahut merhume tabuttan çıksa şu kapıdan içeri girse bana kendine gel dese kendime gelir miyim? Bağışla. Aciz kulun olağandışı şeyleri yaşamadan kendine gelemez sanıyordu bi ara.

Hem bağışla. Doğru olanı bulmaya çalışıyorum biliyorsun. Doğruyu bulmadan evvel doğru yolu.. Diyorum ki sık sık kendime beyaz şeritleri takip et! Ki Sen içimi benden daha iyi bilirsin o beyaz şeritler benim için doğru yol demek. Hani hep diyorum ya Rabbim sana, Aleyhiselam’ın yolundan sahabenin izinden gideyim diye. Beyaz şeritler benim için o yol demek. Sonra o yolu o izi aklımla bulmaya çalışıp da bahaneler üretmem var bilirsin. İşte öyle dediğim anlardan birinde sen karşıma bi cümle çıkarıyorsun da ben kendimden geçiyorum. Bağışla geç idrak ediyorum. Anlık düşünüyorum sık sık. Bağışla. Rabbim yinede umut var mıdır benden? Bağışla olmadık cümleler geliyor aklıma hep.
Allahım affet. Susamıyorum ben. Sana gelince ben konuşsam sen içime ferahlık üflesen diye bekliyorum hiç susmuyorum  bağışla.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kalk Kudüs’e gidelim sevgilim. .

-
Resim
'Bazı şehirleri özlemek, tek gözlü bir odaya toplaşıp, annenin yaptığı sıcak tarhana çorbasıyla ısınmayı özlemek gibidir.'Demiş canım şair. Kudüs'e sevdam, özlemim işte bu şiirde.Ne zaman okusam kalbimde burukluk. Görmeden sevdiğim güzelliklerden biri Kudüs. Sanki yetim çocuk Kudüs. Şair kalk Kudüs'e gidelim diyor bu kız Kudüs aşkıyla yanıyor, fotoğraflarla yetiniyor. Şiir 'bu baş ağrılarım beni öldürecek biliyor musun?' diye devam ederken araya girip bu kalp ağrılarım beni öldürecek biliyor musun? diyorum. Hayır! La! La! La! Kudüs lanet olası İsrailin değil Filistin'in, ümmetin başkenti. Kahrolacaksın israil! Kahrol israil!Kudüs özlemim! Ne olur mahzun durma. 'oraya  (Mescidi Aksa'ya) gidin ve içinde namaz kılın ' der peygamberim ve sonra  şair der ki ' Allah şehrine gidelim. Allah bizi gözetsin, korusun, kollasın Kudüs hatırına. Kalbimizin ağrısı, başımızın ağrısı, ruhumuzun ağrısı hafiflesin şehre yaklaştıkça'   Ah! geleceğim s...
Devamı
-
Resim
14 Eylül 2018/ 00:01 Buzdolabında magnetler, 2 tane Erdal bakkal tuzluk, ne kadar kaldığını bilmediğim 100lü peçete,saksıdaki yapay çiçek,açık pencereden gelen yaprak hışırtısı, tren istasyonundan gelen siren sesi,raydan geçen tren –tren başka nerden geçer ki?- , ocaktaki boş demlik vee canım kitabım “bir değirmendir bu dünya”. Allahım nasıl hoş bi gece.. Bu satırları peçeteye yazdıracak kadar da ağlamak olmalı bi gece de olabilir. Şey şu yaprak hışırtılarını keşke bi duysanız. Ne! Nasıl yani nasıl olabiliyor da bu ortam bi egzoz bağırması sesiyle bozulabilir. Yapmayın nolur! Zaten kırılmış bi kızım. Yapmayın. Camdan dertli dertli akisimi izlerken rüzgar peçetemi canlandırdı. Kuş gibi ürküp kanat çırptı birazdan yazacaklarım. Diyorum ki camdan dertli dertli akisimi izliyorum. Allahım inanmıyorum kulağımda bi sinek vızıltısı. Nerden geldin sen? Tam drama bağlıyorum bi şeyler çıkıyor. Neyse zaten neye dertlenecektim ki? Allah şükür Ya Rabbi! Canım kitabım kaçıncı sayfanda kal...
Devamı

Vesile;

-
 Sevgili günlük, günler, haftalar, aylar geçiyor ben olduğum yerde sayıyorum sanki. Ardımda bıraktığım 780 kilometreden yazıyorum bunları. Belli ki yerimde saymadım. Kendimi teskin edecek cümleler buluyorum, mesela diyorum ki; tebdil - i mekanda ferahlık vardır.  Şair "bıktım artık şerden hayır damıtmaktan" diyordu. Ama ben artık bıkmıyorum sevgili günlük. Alışmak diyen biri vardı buna, ama o da değil. Bu benimki teslimiyet, benimki tevekkül.  Allah kimseyi unutmaz sevgili günlük. Dedim ya, 780 kilometreyi ardımda bıraktım diye. Meğer saksıda 3 menekşenin benim su vermeme ihtiyacı varmış. Onlara su vermem için 780 kilometre gelmem gerekmiş. Bu çiçekler için beni vesile eden Allah, kulunun kalbini, derdini köşeye atabilir mi sevgili günlük?  Bu farkındalığı her daim dizinin dibine oturduğum ama beni arada öğüt vermeye layık gören büyük şeyhim söyledi.  Dedi ki; Allah kimseyi unutmaz, Allah muhakkak vesileler bulur ve senin kalbine de can suyu bahşeder. 
Devamı