gün mü gece oldu?

‘Sanma ki bu talihsizlik nevi şahsına münhasır’ der Ali Lidar rica yazısında. Tekrarlıyorum “sanma ki bu talihsizlik nevi şahsına münhasır”, “sanma ki bu talihsizlik nevi şahsına…”, sanma ki bu talihsizlik nevi…”

Gün gece oldu. Hangi günün gecesi bu bilmiyorum. Siz bu yazıyı ne zaman okursunuz onu da bilmiyorum. Ama siz bu yazıyı okurken ben sağ bileğime taktığım tesbihle az evvel ‘sabır’ çektim. –Biliyorum her şeye sabır istenmez- Karşımda Dinim İslam kitabı var. İşaretli yere kadar bitiremedim. Masanın üzerindeki bardaktan az biraz su içtim. Son olarak görmem gereken tüm halüsinasyonları gördüm ve korktum. Ne yapmam lazım gecenin bu saatinde?

Sürekli bi türkünün sözü var aklımda. “zaten bende talih yok, seni benden alırlar.”Allah’ım çok boş bi insan mıyım? Neden Senin kelamından başka her şeyi ezbere tutuyorum aklımda? Böyle amaçsız, boş, mutsuz ve bu sebepten şükürsüz müyüm? Affet Ya Rabbi ama çok mutsuzum koca bi gök kadar..  Size de oluyordur böyle arada. Bende uzun müddet kaldığından bu durumu iki dostumla paylaştım. Bir dostum yanı başımdaydı. Ve dedi ki ‘artık gönlünü dolduracak birini bul.’  -kolaymış gibi-   Diğer dostum Artvin’den deva oldu. Ve dedi ki ‘Kendini tanı ve bardağını taşıracak son damlayı bul.’

Siz olsanız ne yapardınız? Ben karar verdim ve dedim ki ‘Kendini tanı. Kendini bilen Rabbini bilir ve gönlünü doldurur.’ Dost bildiklerim varolsunlar..

Aslında size tavsiye için gelmiştim.

Santur sesine aşina mısınız?  -Ben aşinaymışım.-

Santurla Sedat Anar sayesinde tanıştım. Niyazi Mısri dizelerini o kadar güzel seslendiriyor ki Sedat abi. Bence kesin dinleyin. Ruhunuz dinleniyor. Yukarda bahsettiğim anlarda Sedat Anar dinlerim hep. Bir de Niyazi Mısri Hazretleri ne demiş biliyor musunuz?

“Kararmış gönlün ey gâfil, nasihat neylesin sana, Hâcerden katıdır kalbin, öğüt kâr  etmeyen insan !”

Aldım ve kalbime bastırdım.

Ne yapmam lazım gecenin bu saatinde?  Unuttum teheccüd için uyku şart mıydı?