Dünyâda insana en çok azâb veren şey, meşrebine uymayan kişi ile berâber olmaktır.*
2022'ye girerken herkes dileğini yazmıştı, bende onları okumuştum. 2020-2021 gibi olmasın, şu olsun, bu olsun.. Ben hiç telaşsız girmiştim 2022'ye. Zaten olması gerekende bu değil miydi benim gibi düşünenler için. Birbiri ardınca devam eden günlerde rakamlar değişiyor, ben değişmedikten, yenilenmedikten sonra temennilerim olsa, harekete geçmesem ne çıkar diye düşünmüştüm. Ama sanki bu yıl benimde o çok bilmişler gibi 2022'yi heyecanla hevesle karşılamam gerekirmiş hissiyatı geldi oturdu içime. Ocak'tan beri iflah olmaz yaralar aldım sanki. Yani bencesi böyle, her halimize şükretmeyi unutmayarak düşünüyorum tabi bunları. Nerede düşünüyorum biliyor musunuz, beni kahveye davet eden arkadaşımı beklerken düşünüyorum. "Evlerinde vakarla otururlar" ayetini aklımın baş köşesine koyduğum ve hiç yere dışarı çıkmayayım dediğim zamanların birinde, ısrarlar üzerine ya da mecburen yapılması gereken işler üzerine dışarı çıkmayı düşünen ben, bir yandan da okuduğu yılların eme...