Sevgili Günlük;

Pencereden bakarken, beni iyi tanıyormuş diye aklımdan geçiriyorum. Çünkü önümde bir yığın kitap ve dilini anlayamadığım makalelerle yüzleşmektense pencereden gördüğüm insanların ruh halleriyle yüzleşmek daha yaşanabilir kılıyor o an için hayatı. 

Demişti ki, 'kedi geçse oturup kedi güzellemesi yaparsın, hafriyat kamyonu geçse renginde anlam ararsın. Hayatı böyle yaşamak biraz garip' gülmüştü sonra da  'dikkatini neyde toplayabilirsin ki bu pencerenin önünde' demişti.

Ne haklıymış, ne de iyi tanıyormuş beni. Eğer pencereden gördüklerimin bana bu şekilde tesir etmesi dikkat dağınıklığı ise, ne haklıymış.

Perdeyi kapatıp, ışığı uyandırsam iyi olacak. Biraz da umursamazlık duygularımı ortaya çıkarsam iyi olacak. Daha yaşanabilir olacak belki hislerim. Bir keşmekeşlikle boğuşmak zorunda kalmam belki de kim bilir :)

Ezan henüz okundu, abdest alsam iyi olacak